The only way is up

Hoe voelt dat warme dekentje van gisteren? Nog aan het nagenieten? Mocht je de blog nog niet gelezen hebben, lees hem. Goed nieuws en duidelijkheid op komst!

Vandaag wil ik nog een stukje verder gaan in dat warme dekentje, want tijdens die diepte-interviews kwamen ook de volgende zaken jammer genoeg veel te vaak aan bod:

●      Huilbuien: thuis, op het werk

●      Onzekerheid: wat is er mis met mij?

●      Angst: wat doe ik verkeerd?

●      Kort lontje: snauwen of roepen naar je kids, partner, omgeving

●      Moeilijk inslapen en toch heel moe zijn

●      Op rustige momenten een lading van gedachten over je heen krijgen

●      Nog maar eens huilbuien, verdriet

●      Moe zijn, alles dat als ‘te veel’ aanvoelt

●      Het gevoel ervaren niet te willen terugkeren naar huidige werkgever

●      Niet, of heel moeilijk, uit bed geraken

●      "Is dit wat ik wil?" twijfels, over jezelf, je werk, je omgeving…

●      Nog maar eens moeilijk inslapen

Herkenbaar? Als dat het geval is, dan ervaar jij mogelijks stressklachten. De graad ervan kan je samen met je huisarts of met een expert als ik bepalen. Daarbij adviseer ik altijd wetenschappelijk onderbouwde stresstesten. Die onderzoeken vier domeinen: lichamelijke klachten, emotionele klachten, mentale klachten en gedragsverandering. Hierboven las je al enkele stressklachten, maar dat zijn ze lang niet allemaal.

Samen brengen we je stressklachten in kaart, leer je echt in de diepte over je klachten en hoe je daarmee kan leren omgaan. Want de gevolgen van je oorspronkelijke stress kunnen op zichzelf ook zorgen voor extra stress en paniek. Denk bijvoorbeeld aan hartkloppingen. Je zou niet de eerste zijn die denkt dat er iets mis is aan zijn hart en naar de eerste hulp rijdt, om daar te horen te krijgen dat het stress of een paniekaanval is.

Ik wil je iets vertellen over stress. Stress is niet altijd slecht. Stress is een belangrijk overlevingsmechanisme. Je lichaam is gemaakt om stress te ervaren, want het zet je aan tot actie. Máár er is een verschil in stress. Je hebt positieve stress en negatieve stress. Als negatieve stress langer aanhoudt dan nodig, door er dagelijks mee geconfronteerd te worden, en als je onvoldoende kan herstellen van negatieve stress, dan is stress schadelijk en geeft het klachten.

Huilbuien, een kort lontje, roepen, onzekerheid, verdriet, negatieve gedachten, een onrustig gevoel… Het zijn allemaal heel normale signalen als je lange tijd negatieve stress ervaart. Ze vertellen je dat je emoties ontregeld zijn door de stresshormonen, adrenaline en cortisol. Als je lang genoeg rondloopt met negatieve stress en je negeert je eerste klachten zoals die huilbuien, je huilt wel maar gaat lekker door met je leven, dan spreek je niet meer van negatieve stress maar eerder van een overspannen gevoel.

Overspannen zijn is een toestand met aanhoudende fysieke en/of mentale spanningsklachten. Aanhoudende vermoeidheid, aanhoudende hoofdpijn, aanhoudende last aan spieren, aanhoudend veel zorgen maken, aanhoudend prikkelbaar lopen, aanhoudend vergeetachtig zijn enzovoort. Natuurlijk ervaart niet iedereen in een overspannen periode dezelfde klachten op dezelfde manier. Sommige mensen ervaren een paar klachten heel heftig, anderen ervaren veel klachten minder heftig. Alles hangt af van persoon tot persoon.

Als je langer dan drie maanden met die klachten blijft rondlopen, dan raakt je functioneren meer en meer verstoord. Je lichaam schreeuwt dat er iets moet veranderen, maar jij blijft stug doorgaan. Je klachten worden erger als jij dat signaal negeert, want je lichaam gaat van fluisteren naar luid praten, naar roepen. In de fase roepen, als we lang genoeg met die aanhoudende overspanning blijven rondlopen, dan wordt het een burn-out. Dan gaat het licht uit en dan denken we: "Shit! Wat nu?!" Maar als je radicaal eerlijk bent met jezelf, dan schreeuwde je lichaam en dat weet je.

Een gouden tip: luister naar het fluisteren van je lichaam. Het beste advies op aarde. Enkel zit bij dat stukje luisteren ook een stuk aanvaarding. Daar schreef ik eerder al over. Heb je daar moeite mee? Da’s heel normaal! Maar weet dat je kan leren aanvaarden en dat je kan leren luisteren naar je lichaam. Neem daar de tijd voor! Als je dat doet en leert, dan zal je zien dat die vervelende spanningsklachten verdwijnen als sneeuw voor de zon. En als je graag hulp krijgt bij dat aanvaardingsproces, dan weet je inmiddels dat hulp beschikbaar is.

Vandaag wil ik dus nogmaals met mijn warm dekentje passeren. Het is helemaal oké om huilbuien te ervaren, het is helemaal oké om een kort lontje te hebben, het is helemaal oké om je superonzeker te voelen.

Wist je trouwens dat schaamte, onbegrip en boosheid de drie meest voorkomende emoties zijn die bij een overspannen of burn-out persoon komen kijken? Er is dus niets mis met jou, die schaamte is normaal. Dat onbegrip van de buitenwereld vind ik niet normaal en daar kan ik mij heel boos over maken. Maar het is wél normaal dat je je onbegrepen voelt.

Blijf er niet mee zitten! Als jij geen tijd gaat nemen om te rusten, dan mag je meer en meer tijd nemen om echt ziek te zijn. En weet ook, rusten is niet hetzelfde als loslaten, dat zei ik  je eerder al. Na al die jaren kan ik je vertellen dat negeren je niet gaat helpen, integendeel.

Oké, ik geef het toe, het is een warm dekentje geworden met een sausje van directheid. Ja, zo ben ik. Zo ben ik omdat ik jou oprecht wil helpen en enkel eerlijkheid kan voor inzicht zorgen.

De lange versie en theorie over stress, overspannen zijn, burn-out, de fasen die er zijn, de klachten die je ervaart, de handvatten om daarmee om te gaan, het zenuwstelsel, het brein kan ik je moeilijk geven via een blog. Je begrijpt wel dat ik niet dezelfde impact kan maken via mail als via mijn stappenplan.

Toch hoop ik dat je inzichten kreeg, dat je begrijpt waarom je huilt. En dat je daar echt iets mee mag doen.🍀